गुरु गोबिंदजी (Shri Guru Gobind Singh) हे शिखांचे दहावे गुरु होते. श्री गुरु तेग बहादुर यांच्या बलीदानानंतर त्यांना ११ नोव्हेंबर १६७५ रोजी गुरु करण्यात आले. १६९९ मध्ये बैसाखीच्या दिवशी त्यांनी खालसा पंथाची स्थापना केली, जी शिखांच्या इतिहासातील सर्वात महत्त्वाची घटना होती. गुरु गोविंद सिंग यांनी पवित्र ग्रंथ गुरु ग्रंथ साहिब पूर्ण केला आणि त्यांना गुरु म्हणून स्थापित केले.
बचित्तर नाटक या नावाचे आत्मचरित्र त्यांनी लिहिले आहे. हा दशम ग्रंथाचा एक भाग आहे. दशम ग्रंथ (पुस्तक) हे गुरु गोविंद सिंग यांच्या ग्रंथांच्या संग्रहाचे नाव आहे. श्री गुरु गोविंद सिंग (Shri Guru Gobind Singh) यांनी अनेक ग्रंथांची रचना केली. त्यांच्या दरबारात ५२ कवी आणि लेखक उपस्थित असायचे. म्हणून त्यांना “संत सिपाही” असेही म्हणतात. त्यांनी नेहमीच सर्वांना प्रेम, एकता आणि बंधुत्वाचा संदेश दिला. त्यांच्या मते माणसाने कोणाला घाबरवू नये आणि कोणाला घाबरू देखील नये.
गुरु गोविंद सिंग (Shri Guru Gobind Singh) यांचा जन्म २२ डिसेंबर १६६६ रोजी पाटणा येथे झाला. नववे शीख गुरु श्री गुरु तेग बहादूर जी ते त्यांचे वडील होते आणि त्यांच्या आईचे नाव गुजरी असे होते. त्यांच्या जन्माच्या वेळी त्यांचे वडील श्री गुरू तेग बहादूर जी आसाममध्ये धार्मिक प्रचारासाठी गेले होते. त्यांचे बालपणीचे नाव गोविंद राय होते.
औरंगजेबाच्या मृत्यूनंतर गुरुजींनी बहादूरशहाला सम्राट बनण्यास मदत केली. गुरु गोबिंद सिंह आणि बहादूर शाह यांचे संबंध अतिशय चांगले होते. यामुळे सीमेजवळील असलेला नवाब वजीत खान घाबरला. म्हणून त्याने दोन पठाणांना गुरुजींच्या मागे लावले. या पठाणांनी विश्वासघाताने जीवघेणा हल्ला केला, ज्यामुळे गुरु गोबिंद सिंग जी नांदेड साहिबमध्ये ७ ऑक्टोबर १७०८ रोजी ईश्वरी तत्वात विलीन झाले.
Join Our WhatsApp Community